چوب دارچین :

هزاران سال است که انسان از چوب دارچین به عنوان یک ادویه استفاده می‌کند و پوست درخت آن به عنوان ادویه بکار می‌رود. مستندات نشان می‌دهد که این گیاه از دوران باستان مورد استفاده قرار می‌گرفته است و بازرگانان عرب آن را به اروپا وارد کرده‌اند. بازرگانان عرب دارچین را از طریق مسیرهای زمینی به بندر اسکندریه در مصر انتقال می‌دادند، که توسط بازرگانان ونیزی که خرید و فروش دارچین در اروپا را در اختیار داشتند، خریداری می‌شد. اعراب تقریباً ۳۰۰۰ سال طول می‌کشد که نقطه‌ی مرکزی تجارت ادویه از جمله دارچین را در اختیار داشته‌اند، (از ۱۵۰۰ پیش از میلاد تا ۱۵۰۰ پس از میلاد) و همچنین مهمترین مرکز واردات ادویه به اروپا محسوب می‌شده‌اند.

خواص دارچین :

تقویت سیستم ایمنی بدن :

چوب دارچین

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که دارچین دارای غنا‌یی از پلی‌فنول‌ها و پروآنتوسیانیدین است که خواص ضدباکتریایی و ضدویروسی دارچین به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند. در یک تحقیق، تأثیر عصاره دارچین بر موش‌های آزمایشگاهی بررسی شد و عصاره دارچین به دوزهای ۱۰ و ۱۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم مصرف شد. نتایج نشان داد که دوز ۱۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم تنها باعث افزایش سطح سرم ایمونوگلوبولین شد، در حالی‌که دوز ۱۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم مرگ و میر پاستورلا مالتوسیدا (باکتری گرم منفی) را به میزان ۱۷ درصد کاهش داد. این نتایج همچنین منجر به افزایش ضریب بیگانه‌خواری، چسبندگی نوتروفیل، سطح سرم ایمونوگلوبولین و ارزش تیتر آنتی‌بادی شد.

ضد التهاب :

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که خاصیت ضدالتهابی دارچین به دلیل وجود ترکیب سینامالدئید آن است، که فعالیت فاکتور KB در سلول‌های ایمنی را مهار می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد که ترکیبات سینام آلدهید، اوژنول و ترکیبات ترپنی دارچین، مسکن و آرام‌بخش هستند. اوژنول، متابولیسم آراشیدونیک اسید و آزادسازی هیستامین و در نتیجه التهاب را مهار می‌کند. ترکیبات ترپنی هم مهارکننده متابولیسم اسید آراشیدونیک و آنزیم نیتریک اکساید هستند. به همین دلیل، دارچین و ترکیبات آن می‌توانند بر روی سیستم اعصاب مرکزی اثر گذاشته و باعث کاهش دردها شوند. تحقیقات نشان می‌دهد که اوژنول دارچین، خاصیت مهارکنندگی آنزیم نیتریک اکساید سنتاز را دارد و از طریق رهاییNO، که یک میانجی شناخته‌شده درد است، موجب مهار دردهای حاد و مزمن می‌شود.

تنظیم قند خون  :

پژوهش‌ها نشان می‌دهد که دارچین آنزیم‌های گوارشی متعددی مانند آلفا گلوکوزیداز، سوکراز و آمیلاز پانکراس را مهار می‌کند. این گیاه، از طریق مهار این آنزیم‌ها، ورود گلوکز به جریان خون را کاهش داده و از ترشح بیش از حد انسولین جلوگیری می‌کند. ترکیب متیل هیدروکسی چالکون پلیمر (MHCP) اثرات ضد دیابتی دارد و با تقلید از عمل انسولین بر سلول‌های چربی عمل می‌کند. اثر دارچین بر جذب گلوکز و گلیکوژن وابسته به دوز مصرفی است. مطالعات انسانی نشان می‌دهد که پس از مصرف دارچین، سطح قند خون کاهش می‌یابد و برخی اوقات بر متابولیسم چربی‌ها هم تأثیرگذار است.

در سال 2006، پژوهشی در نشریه مراقبت دیابت منتشر شد که بر اساس آن، مصرف دوزهای مختلف دارچین (1، 3 و 6 گرم) در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به مدت 40 روز باعث بهبود سطح قند خون ناشتا و همچنین چربی‌های خون در این افراد شد.

پژوهش دیگری توسط لو و همکاران در سال 2012 انجام شد. در این تحقیق به 66 فرد مبتلا به دیابت نوع 2، 120 میلی گرم و یا 360 میلی گرم عصاره‌ی دارچین همراه با سولفونیل‌اوره (داروی خوراکی دیابت) به مدت 3 ماه داده شد. نتایج نشان داد که سطح HbA1c و قند خون در گروهی که دارچین دریافت کردند به طور چشمگیری کاهش یافت.

یافته‌های تحقیقاتی حاکی از آن است که مصرف دارچین در کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 موثر است. براساس یافته‌های منتشر شده در مجله‌ی تحقیقات بالینی، مصرف دارچین تا 6 گرم در روز گلوکز سرم (قند خون)، تری‌گلیسیرید، کلسترول LDL و کلسترول کل را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کاهش می‌دهد.

افزایش میل جنسی :

در یک پژوهش، اثر عصاره‌ی دارچین بر ساختار بافت بیضه و تعداد سلول‌های جنسی در موش‌های کوچک آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. عصاره‌ی هیدروالکلی دارچین در دوزهای مختلف (50، 100، 200 و 400 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در مدت 48 ساعت) تهیه و به روش درون صفاقی به مدت 20 روز به گروه‌های تیمار تزریق شد. نتایج نشان داد که میزان اسپرماتوسیت‌های اولیه و اسپرماتوزوئیدها در دوزهای 100، 200 و 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی‌داری داشت.

همچنین غلظت هورمون‌های LH و FSH با افزایش دوز تزریقی افزایش یافت و بیشترین افزایش در دوزهای 200 و 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم بود. یافته‌های این مطالعه نشان‌دهنده‌ی تأثیر مثبت عصاره‌ی دارچین بر سیستم تولید مثل جنس نر، به دلیل افزایش معنی‌دار در تعداد سلول‌های جنسی است. همچنین، در بخش زیست‌شناسی دانشگاه بغداد، پژوهش دیگری انجام شد و تأثیر دارچین بر باروری موش‌های نر مورد آزمایش قرار گرفت.

نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف 0/1 میلی‌لیتر عصاره‌ی آبی دارچین به مدت 30 روز، بر تحرک و غلظت اسپرم‌ها به میزان چشمگیری افزایش می‌یابد. به طوری که بر غلظت آن، از (ml/106 X 2.1) در گروه شاهد به (ml/106 X 3.4) در موش‌های تیمار شده افزوده شد. همچنین، درصد اسپرم‌های زنده از 89.2 درصد در گروه‌های شاهد به 92.8 درصد در موش‌های نر تیمار شده افزایش یافت. براساس نتایج این مطالعه، مصرف روزانه‌ی عصاره‌ی آبی دارچین به مدت 30 روز باعث بهبود کیفیت اسپرم‌ها و بهبود عملکرد تولید مثل در موش‌ها می‌شود.

ضد سرطان :

یک پژوهش نشان می‌دهد که سینامالدئید دارچین دارای خاصیت ضدسرطانی است. بر اساس نتایج این پژوهش، دوزهای مختلف دارچین می‌توانند رشد سلول‌های سرطان دهانه رحم را تغییر دهند و آنتی‌اکسیدان‌های دارچین از بدن در برابر آسیب DNA، جهش سلولی و رشد تومورهای سرطانی محافظت می‌کنند. بر پایه‌ی نتایج این پژوهش‌ها، دارچین می‌تواند سلول‌های سرطانی را به خود تخریبی یا مرگ سلولی هم تشویق کند.

تنظیم فشار خون :

یک پژوهش منتشر شده در مجله‌ی آمریکایی تغذیه در سال 2006 نشان می‌دهد که دارچین به کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، به خصوص در افراد مبتلا به دیابت کمک می‌کند. بر اساس این پژوهش، مصرف روزانه نصف قاشق چایخوری دارچین به کاهش سطح فشار خون کمک می‌کند. در یک کارآزمایی بالینی بر روی 58 فرد مبتلا به دیابت نوع 2، مصرف روزانه 2 گرم دارچین فشار خون و قند خون را کاهش داد. مطالعه‌ی دیگری در سال 2006 نشان داد که دارچین فشار خون موش‌های مبتلا به فشار خون بالا را کاهش می‌دهد.

پژوهشی بالینی در دانشگاه تورنتو بین سال‌های 2000 تا 2012 نشان می‌دهد که مصرف کوتاه‌مدت دارچین فشار خون سیستولیک را تا 5 میلی‌متر جیوه و فشار خون دیاستولیک را به طور متوسط تا 2.6 میلی‌متر جیوه کاهش می‌دهد. در پژوهش دیگر، مصرف روزانه 1200 میلی‌گرم دارچین در 59 فرد مبتلا به دیابت نوع 2، پس از 12 هفته فشار خون سیستولیک را تا 3.4 میلی‌متر جیوه کاهش داد.

ضد درد  :

تحقیقات ثابت کرده است که اوژنول دارای اثر ضد درد است. براساس تحقیقات انجام شده، اوژنول منجر به مهار ورود کلسیم به داخل سلول می‌شود و این اقدام باعث مهار رهاسازی نوروترانسمیترهای مرتبط در انتقال پیام درد از پایانه‌های فیبرهای آوران درد در شاخه خلفی نخاع می‌شود. پژوهش‌ها در مورد لینالول، یکی از ترکیبات منوترپنی دارچین، نشان می‌دهند که این ترکیب با تأثیر بر روی رسپتورهای اوپیوئیدی، اثر ضد درد را به وجود می‌آورد. همچنین، لینالول با باز کردن کانال‌های پتاسیمی، پتانسیل مهاری در نورون‌های سیستم عصبی مرکزی ایجاد می‌کند.

مواد موثره و ارزش تغذیه ای دارچین  :

پوست دارچین دارای 0.5 – 2.5 درصد اسانس است، که بیش از ۵۰ ترکیب مختلف را شامل می‌شود. سینام آلدهید به نسبت 65-80 درصد از این ترکیبات را تشکیل می‌دهد. سایر ترکیبات آن شامل سینامیک اسید، ترکیبات فنلی مانند اوژنول، فلاندرن و سافرول، ترکیبات ترپنی مانند لیمونن و لینالول، ترانس سینام آلدهید، تانن، کومارین، رزین، و ترکیبات فنیل پروپانی مانند هیدروکسی سینام آلدهید هستند. طعم شیرین دارچین به علت مانیتول آن است.

بیشتر بدانید :

امروزه دو نوع دارچین تجاری وجود دارد: دارچین سیلان و دارچین کاسیا. اصلی‌ترین تولید کننده‌ی دارچین کاسیا، کشور اندونزی است، این نوع دارچین دارای بو و عطری قوی‌تر نسبت به دارچین سیلان است. دارچین سیلان، گران‌تر است و بیشتر در سریلانکا تولید می‌شود، همچنین دارای عطر و طعمی ملایم‌تر برای تهیه و پخت نان و نوشیدنی‌های گرم مثل قهوه و شکلات داغ است. مصریان باستان در حدود 2000 سال پیش از میلاد مسیح از دارچین برای معطر کردن مردگان خود در فرآیند مومیایی‌کردن استفاده می‌کردند. کتاب مقدس یهودیان، چندین بار به ادویه‌هایی مانند دارچین اشاره کرده‌است، نخستین بار زمانی است که به موسی امر می‌شود از دارچین شیرین (qinnāmôn) و سنا در روغن مقدس استفاده کند.

چوب دارچین

حد مجاز مصرف :

دوز واحد استاندارد دارچین 0.5 تا 1 گرم است.

بر روی 0.5 تا 1 گرم از پوست درخت دارچین آب داغ بریزید و پس از 10 دقیقه آن را صاف کنید. یک فنجان از این دمنوش را 2 تا 3 مرتبه روزانه بنوشید.

بهترین زمان مصرف :

بین وعده‌های غذایی.

عوارض جانبی و واکنش های حساسیت زا :

به طور کلی، هیچگونه خطرات سلامت یا عوارض جانبی در ارتباط با مصرف مناسب دوزهای درمانی تعیین شده شناخته نشده است. با این حال، به دلیل وجود ترکیب سینامالدئید در دارچین، ممکن است باعث ایجاد حساسیت در برخی افراد شود.

در خصوص مصرف در دوران بارداری و شیردهی، دارچین نباید به زنان باردار تجویز شود.

برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2، دارچین می‌تواند سطوح قند خون را پایین آورد. اگر مصرف دارچین را در نظر دارید، به علائم قند خون پایین (هایپوگلایسمی) توجه کنید و قند خونتان را به دقت کنترل کنید.

مصرف دارچین می‌تواند فشار خون را پایین آورد، بنابراین در افرادی که فشار خون پایین دارند، مصرف آن توصیه نمی‌شود.

قبل از جراحی، حداقل 2 هفته پیش از آن مصرف دارچین را متوقف کنید. دارچین می‌تواند بر روی سطوح فشار خون و قند خون اثر بگذارد و ممکن است با کنترل فشار و قند خون در طول جراحی و بعد از آن تداخل ایجاد کند.

هر فرد ممکن است نسبت به گیاهان و ادویه‌های خاصی حساسیت داشته باشد که این حساسیت باید در درجه اول توسط خود فرد و در درجه دوم توسط پزشک تشخیص داده شود. بعد از شناسایی گیاه حساسیت‌زا و قطع مصرف آن، عوارض ناشی از آلرژی برطرف خواهد شد.

تداخل دارویی  :

داروهای ضد دیابت :

مصرف چوب داچین همراه با داروهای دیابت می‌تواند باعث افت شدید قند خون شود، زیرا پوست درخت دارچین قادر به کاهش قند خون است. درمان دیابت معمولاً شامل مصرف داروهایی است که به منظور کنترل سطح قند خون استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، برخی از داروهای استفاده شده برای دیابت شامل گلیمپراید (آماریل)، گلیبوراید، انسولین، پیوگلیتازون (اکتوز)، روزیگلیتازون (آواندیا)، کلرپروپامید (دیابینیز)، گلیپیزاید (گلوکُترول) و تولبوتامید (اریناز) می‌شوند.

کاربرد در طب قدیم :

در چین باستان، دارچین برای بهبود دردهای مفصلی و نارسایی تنفسی استفاده می‌شد. لقمان حکیم جوشانده‌ی این گیاه را برای بیماری‌های عصبی، معده و روده تجویز می‌کرد. این گیاه از نظر طبیعت گرم و خشک است و به عنوان ضد نفخ، مدر، بادشکن، اشتهاآور، مقوی معده، ضدعفونی کننده، مسکن درد گوش، ضد ورم، ضد سرفه، درمان کننده تب و لرز، بواسیر و ورم کلیه شناخته می‌شود. این گیاه همچنین در درمان سردرد، دندان درد، بدبویی دهان، سکسکه، عفونت مثانه، سرماخوردگی و آنفولانزا، روماتیسم و التهاب مفاصل، ترمیم زخم و رفع لک مؤثر است. دارچین به عنوان یک محرک عمومی بدن عمل می‌کند، جریان خون را تسریع و تنفس را تحریک می‌کند. این گیاه به علاوه بر نشاط‌آور بودن، در درمان جنون نیز مؤثر است.